info

lengte 18 min.
jaar 2018
producent Hoge school voor de kunsten Utrecht
regie Mees Bakker
scenario Mees Bakker / Otto Marcello de Vilder
synopsis Christan is 10 jaar oud en heeft dyslexie. Dit heeft in zijn eerste jaren op de basisschool voor veel obstakels gezorgd. Het maakte hem onzeker, gaf hem veel verdriet en het maakte hem boos. Hij wilde graag hetzelfde niveau als de andere kinderen van de klas, maar hij bleef maar achterlopen. Woorden onthouden, namen onthouden, dagen van de week onthouden. Dingen die voor de meeste kinderen van zijn leeftijd zelfsprekend zijn, waren voor hem een moeilijke opgave. Aan zijn moeder vertelde hij niet meer op de wereld te willen zijn omdat hij toch niks kon. De dyslexiebehandelingen gaven hem een duwtje in de goede richting, maar deze zijn nu afgelopen.

Mees Bakker wilde als afstudeerproject een film maken over dyslexie. “Ik wilde deze film maken omdat ik af en toe het gevoel heb gekregen dat dyslexie onderschat wordt. ‘Dyslexie is maar een stempeltje’, ‘Maar je groeit er toch overheen?’, ‘Je hebt daar toch extra behandelingen voor gehad?’. Nee, je groeit niet over je dyslexie heen en ja, ik heb er behandeling voor gehad, maar toch nog steeds heb last van mijn dyslexie.” Via een facebookgroep raakte ze in contact met ouders van kinderen met dyslexie.” Ik heb met meerdere kinderen gesproken over dyslexie, waaronder Christan. Zijn verhaal greep mij het meeste aan.”

Tags

Documentary