07-07-2015 - Simon Brester is sinds 2010 filmcommissioner van Amsterdam. Hij begeleid filmmakers die in Amsterdam willen draaien. Van het aanvragen van vergunningen tot het meedenken over de realisering van een project. Ook voor buitenlandse filmploegen die in Amsterdam willen draaien is hij het centrale aanspreekpunt. In die hoedanigheid was hij onder andere betrokken bij de productie van The Faults in Our Stars (2014, Josh Boone), De Heineken Ontvoering (2011, Maarten Treurniet) en Anne Frank, Der Film (2015, Hans Steinbichler), de nieuwe Duitse film over het leven van 's wereld beroemdste Amsterdamse.

Wat doet een filmcommissioner precies?
 
Mijn oorspronkelijke opdracht was om in Amsterdam te zorgen voor één aanspreekpunt op het gebied van filmmaken en te zorgen voor uniforme regelgeving voor alle stadsdelen. Het moet aantrekkelijk zijn om in Amsterdam te draaien, met zo min mogelijk administratieve rompslomp en papierwerk. Daarnaast houd ik de burgemeester en wethouders op de hoogte en begeleid ik filmmakers bij het zoeken naar oplossingen als ze dreigen vast te lopen. Zo was het bijvoorbeeld een paar jaar geleden tijdens het draaien van De Heineken Ontvoering nodig om speedboaten in de grachten te laten scheuren. Normaalgesproken is de maximum vaarsnelheid 6 of 7 km per uur, maar dat is voor film natuurlijk niet interessant. Ik zorg er dan voor dat de juiste voorzorgsmaatregelen worden genomen zodat de boten harder kunnen varen en het toch veilig is. Daarnaast vertegenwoordig ik Amsterdam op internationale congressen, bijvoorbeeld op filmfestivals.
 
Krijg je veel verzoeken om te draaien in Amsterdam?
 
Het worden er steeds meer. Toen ik in 2010 begon waren er zo'n 600 à 700 draaidagen per jaar en inmiddels zitten we op bijna 1500. Er zijn regelmatig dagen waarop er tien filmcrews tegelijk in Amsterdam rondlopen. Ze lopen elkaar nog net niet in de weg, maar soms is het wel puzzelen. Laatst moest er bijvoorbeeld voor een commercial van Red Bull een wakeboarder over een rondvaartboot springen op de Oudezijdse Kolk. Tegelijkertijd stond Dick Maas te draaien in park Frankendael met een enorme greenscreensetup.
 
Soms kan het een behoorlijke belasting vormen voor de stad wanneer er wegen een dag afgesloten worden en al het verkeer, inclusief trams, omgeleid moeten worden. Momenteel ben ik daarom onder meer aan het onderzoeken of het mogelijk is om meer met drones te werken. Normaalgesproken zijn die boven stedelijk gebied verboden in Nederland, maar in een stad als Amsterdam, waar de ruimte beperkt is, kunnen drones een makkelijke en goedkope oplossing zijn.
 
Merk je iets van de nieuwe Film Production Incentive?
 
Ik heb wel de indruk dat door de regeling de concurrentiepositie van de Nederlandse film ten opzichte van het buitenland iets gaat verbeteren, maar dat moet natuurlijk nog blijken want de regeling bestaat pas een jaar. Het is moeilijk vast te stellen wat het werkelijke effect is, want het verhoudt zich ook tot bijvoorbeeld België of Duitsland, dus daar moet je eigenlijk ook getallen van hebben. Wat wel opvalt is dat zodra Nederland 20 miljoen beschikbaar stelt voor een regeling, ze in België ook onmiddellijk 5 miljoen extra investeren. Wat dat betreft zou het makkelijker zijn om absoluut te meten. En dan zie ik absoluut meer bedrijvigheid ontstaan. Er zijn gesprekken met een aantal grote post-productiebedrijven die overwegen om uit te breiden naar Amsterdam. Ook het aantal productiebedrijven neemt toe. Dat is goed voor de werkgelegenheid in de stad en ik heb de verwachting dat die de komende jaren nog verder toe zal nemen. Of dat te maken heeft met het actief aantrekkelijker maken van Amsterdam als draailocatie of dat het door de regeling komt is nu nog moeilijk te zeggen.
 
Krijg je ook meer aanvragen van buitenlandse filmmakers?
 
Tot nu toe zijn het overwegend Nederlandse producties. Recentelijk waren er opnames voor Michiel de Ruyter en Prooi, de nieuwe film van Dick Maas. Wel had ik laatst een gesprek met een bekende Oscargenomineerde, Amerikaanse documentairemaker die overweegt zijn eerste speelfilm deels in Amsterdam op te nemen. Hij vroeg zich af of er in Nederland voldoende crew beschikbaar was voor het draaien van zijn productie. Vreemd was ook dat hij zich vroeg of er in Nederland eveneens voldoende apparatuur was voor het draaien van een speelfilm. Hij maakte zich zorgen of wij bijvoorbeeld een Red hadden, maar daarin kon ik hem gelukkig gerust stellen.
 
Het nadeel van de regeling zoals die nu is, is dat hij niet toegankelijk is voor andere vormen van audiovisuele media, met name televisie, terwijl daar juist een enorme groei in zit. De afgelopen twee weken hadden we bijvoorbeeld twee hele grote Chinese tv-producties op bezoek. Dat was voor een van de grootste tv-shows die daar op dit moment lopen, met 80 miljoen kijkers. Die hebben hier tien dagen op straat gedraaid. Ook heb ik contacten met grote televisieproductiemaatschappijen in Amerika die graag in Amsterdam zouden willen draaien, maar niet in aanmerking komen voor de casherebateregeling, omdat het gaat om televisieproducties. Een oplossing daarvoor zou zijn om de cashrebateregeling toch uit te breiden naar een taxrebateregeling waarbij er geen onderscheid meer wordt gemaakt tussen de verschillende vormen van audiovisuele media.
 
Ook een drempel vormt de continuïteit van regeling. Ik was een aantal jaren geleden in L.A. en sprak daar met mensen van Disney. Toen ik vroeg hoe we Amerikaanse producenten konden overhalen meer in Nederland te draaien, vertelde men mij dat een eenduidig financieel beleid van het grootste belang is. Dus ofwel een regeling, of niet. Maar het ene jaar wel en andere jaar niet werkt alleen maar averechts bij een productietraject van vijf jaar. Daarnaast is het voor Amerikaanse producenten vaak moeilijk om een Nederlandse coproducent te vinden en zo in aanmerking te komen voor de cashrebateregeling.
 
Af en toe speel je een actieve rol bij het naar Amsterdam halen van grote filmprojecten. Heb je daar voorbeelden van?
 
Vorig jaar is The Faults in our Stars hier bijvoorbeeld gedraaid. Iemand van de CPNB tipte me dat het een enorm populair boek was en dat het zich afspeelde in Amsterdam. Ik heb toen contact proberen te leggen met Fox dat inmiddels de rechten van het boek had verworven en ze per mail op de hoogte gebracht dat ze hier van harte welkom waren. Uiteindelijk zijn ze gekomen.
 
Zo succesvol is het helaas niet altijd. Zo heb ik, toen bekend werd dat Homeland naar Berlijn zou komen voor seizoen vier, de producent een mailtje gestuurd om ze op de hoogte te brengen van de mogelijkheden die er zijn om een uitstapje naar Amsterdam te maken. Helaas lijkt het er niet op dat ze ook daadwerkelijk komen. In Duitsland hebben ze inmiddels een speciale financiële deal gesloten op voorwaarde dat het leeuwendeel van de productie in Duitsland gefilmd zal worden en daarvan dan weer het grootste gedeelte in Babelsberg bij Berlijn. Helaas hebben wij geen studiocomplex zoals Babelsberg in de stad. Die toekomstdroom heb ik wel, maar daar is voorlopig geen geld voor. Het zou prachtig is zijn als hier in Amsterdam, net als bijvoorbeeld in Manchester is gebeurd, een particuliere investeerder op zou staan die zo'n project uit de grond stampt, wellicht in samenwerking met een aantal grote productiemaatschappijen.
 
Ook doet eens in de zoveel tijd een gerucht de ronde dat Woody Allen naar Amsterdam zou komen, maar dat zijn slechts geruchten. Ik heb nooit contact gehad met hem of zijn productieteam. Hij wil geloof ik 15 miljoen hebben om hier te komen draaien, maar dat zou ik niet eens overwegen. Ik zou dat geld veel liever in een talentontwikkelingsprogramma voor Nederlandse makers steken. Met vijftien miljoen zouden we jaren vooruit kunnen en dat levert op de lange termijn veel meer op dan een film van de heer Allen.

 

In deze interviewrubriek staat ‘de internationale coproductie’ centraal. Filmpeople is deze rubriek gestart naar aanleiding van de cashrebatefilmregeling die het Nederlands Filmfonds lanceerde in mei 2014. Deze regeling is destijds in het leven geroepen om coproducties met het buitenland te bevorderen.   In deze serie komen Nederlandse filmprofessionals aan het woord die op verschillende manieren een rol spelen bij de totstandkoming van coproducties: van locatiescout tot geluidstechnicus, van researcher tot filmcommissioner. Voor deel vijf van deze reeks sprak Bart Kuipers met Simon Brester